“Doe mij maar dikke vellen, zodat ie lekker vet laag klinkt” … of “ik ben bang dat ik mijn bekkens stuk sla dus doe mij die dikkere maar” … Dit horen wij maar al te vaak en lijkt niet onlogisch. Maar de waarheid vertelt iets anders.
Hoe gek het voor jou misschien ook mag klinken: dikke vellen en dikke bekkens klinken hoger in toon dan dunne. Een vakman op dit gebied heeft ons ooit eens de vergelijking voorgelegd met een rond schijfje van dik staal en een stuk van een blikje frisdrank. Hang ze op aan een touwtje en vuur er een kogel op af. Het stukje blik zal dof laag klinken terwijl de dikke schijf een hoog “ping” geluid zal geven. Stel je voor dat je een dunne kapotte ballon over je trommel spant, dan zijn de kreukels langs de randen snel verdwenen zonder strak te spannen en de trommel klinkt laag, erg laag.
Dik materiaal zul je strakker moeten aanspannen om eerst de kreukels eruit te krijgen. Bovendien heeft dikker materiaal meer massa en klinkt dan per definitie hoger dan een vergelijkbaar dun model. Het resultaat is dat de trommel al vrij hoog klinkt bij startspanning. Dikke (dubbellaags) vellen kunnen wel beter tegen een stootje en gaan voor de meesten langer mee. Maar vet laag bereik je makkelijker met dunne (enkellaags) vellen.
Met bekkens is dat gedeeltelijk ook zo. Dunne bekkens (medium en thin) klinken lager in pitch dan dikkere (rock en metal). Vaak geven dunne bekkens minder volume, spreken sneller aan en klinken korter. Als je wel eens bekkens stuk slaat, zijn dikkere exemplaren niet altijd de oplossing. Je kan dan beter grotere diameters overwegen. Die kunnen de impact beter verdelen.
Kijk ook even of je stokken niet té dik, té zwaar zijn…
en als je je bekkens kapot slaat, mag je ook wel ff aan je techniek werken, scheelt ook een hoop